ROK LITURGICZNY – OKRES ZWYKŁY W CIĄGU ROKU

W trakcie jednego roku liturgicznego przekazywana jest cała historia zbawienia, opisana na kartach Biblii. Centralną postacią jest Jezus Chrystus jako Syn Boży, który z woli Ojca, a za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, umarł na krzyżu dla naszego zbawienia i zmartwychwstał.

Kolejno przypominamy sobie najważniejsze zdarzenia z życia Jezusa Chrystusa, odsłaniane jest całe Jego Misterium: oczekiwanie na Jego narodziny, wcielenie i narodzenie z Dziewicy Maryi, nauczanie i gromadzenie przy sobie uczniów, Mękę, Śmierć, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, zesłanie Ducha Świętego, czy ustanowienie Kościoła.

Zalążkiem roku liturgicznego Kościoła Katolickiego i całego chrześcijaństwa była najpierw niedziela zwana „dniem Pańskim”, która zgodnie z tradycją apostolską wywodziła się od samego dnia Zmartwychwstania Chrystusa i miała na celu uczczenie Jego Zmartwychwstania. Chrześcijanie spotykali się w każdą niedzielę na sprawowaniu liturgii.

Niedziela jest pierwszym i najstarszym dniem świątecznym w Kościele. Z niedzieli wyrósł, wywodzi się cały rok liturgiczny. Niedziela jest jego „podstawą i rdzeniem”.

Od II w. datuje się zwyczaj obchodzenia w Kościele pamiątki Zmartwychwstania Pańskiego jako osobnego święta. Była to najstarsza i początkowo jedyna uroczystość doroczna w Kościele. Uroczystość ta zajmuje centralne miejsce w roku liturgicznym. Już w III - IV wieku powstało Triduum przygotowawcze do obchodu Wielkanocy, a w IV-V w., zostało ono rozszerzone o cały okres Wielkiego Postu. Rozszerzony został także czas wielkanocny aż po Pięćdziesiątnicę, czyli do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, którą zaczęto wprowadzać już w wieku IV. Ten święty czas od Niedzieli Wielkanocnej aż do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego włącznie, tzn. okres 50 dni paschalnych kończy się uroczystością Zielonych Świąt (stąd jej nazwa Pięćdziesiątnicy).

Cykl wielkanocny trwa od Środy Popielcowej aż do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego.

W IV w. wprowadzona została uroczystość Narodzenia Pana Jezusa, do której wkrótce doszedł okres przygotowania, obejmujący cztery niedziele Adwentu.

Od VII w. wprowadzono oktawę świąt Bożego Narodzenia. Niedziela po Uroczystość Objawienia Pańskiego (Epifania), święto Chrztu Pańskiego, kończy okres Narodzenia Pańskiego. Kończy ten drugi cykl roku liturgicznego - cykl Bożonarodzeniowy.

W okresie Bożego Narodzenia obchodzimy przyjście Chrystusa Pana w ubóstwie i słabości, tzn. tajemnicę Jego ludzkiego narodzenia. Adwent natomiast, podobnie jak epifania, zapowiada i przypomina nam, że Jezus Chrystus przyjdzie na świat powtórnie, ale tym razem w mocy i chwale. Na to Jego przyjście oczekujemy pełni nadziei.

W ten sposób powstały dwa okresy roku kościelnego: wielkanocny i Bożego Narodzenia. Są one organicznie ze sobą związane, bo dotyczą tej samej osoby Jezusa Chrystusa i tej samej tajemnicy - zbawienia rodzaju ludzkiego. Jedna jest tej tajemnicy zapowiedzią i zapoczątkowaniem, druga stanowi jej dopełnienie i ukoronowanie.

Ale oprócz tych doniosłych Uroczystości istnieje jeszcze okres zwykły - 33 lub 34 tygodnie.

Niedziele te nie stanowią osobnego okresu lecz są  one dopełnieniem dwóch wyżej wspomnianych okresów przez to, że w swoich czytaniach i modlitwach dają nam pełny obraz życia, działalności i nauki Jezusa Chrystusa.

Okres Zwykły składa się z dwóch części: pierwsza rozpoczyna się w poniedziałek po święcie Chrztu Pańskiego i trwa do wtorku przed Środą Popielcową (obejmuje około 4-6 tygodni). Powtórnie Okres Zwykły zaczyna się w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego i kończy przed I Nieszporami I Niedzieli Adwentu. W ostatnią niedzielę roku liturgicznego obchodzi się uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.

Ten Okres Zwykły jest Czasem najzwyczajniejszym. Jest czasem między innymi na lepsze poznanie Chrystusa, głębsze zrozumienie mocy Jego miłości. Jest codziennym oczekiwaniem i gruntowniejszym przygotowaniem się na powtórne przyjście Zbawiciela.

W okresie zwykłym kolorem szat liturgicznych jest zielony - kolor nadziei i życia. Czytania biblijne na ten czas zawarte są w trzech tomach lekcjonarza mszalnego (III, IV, V). Podczas świąt w tym okresie używany jest kolor biały - kolor radości.